| 000 | 01378nam a2200193 i 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 997 | 0 | 0 | _e2 |
| 007 | ta | ||
| 008 | 240628s2024 sp jr 0 1 glg d | ||
| 017 | _aVG 338-2024 | ||
| 020 | _a9788411762236 | ||
| 080 | _a821.134.4-31"20" | ||
| 100 | 1 |
_aCollazo López, Iria _d(1981-) _eaut _974279 |
|
| 245 | 1 | 3 |
_aOs mortos que amei _c/ Iria Collazo López |
| 250 | _a1ª ed., 1ª imp. | ||
| 260 |
_aVigo _b: Editorial Galaxia _c, 2024 |
||
| 300 |
_a169 p. _c; 23 cm |
||
| 490 | 1 |
_a(Literaria Ronsel _v; 6) |
|
| 520 | 3 | _aCeleste decidiu fuxir con 83 anos, un día de abril, o mes en que abren as rosas das cerdeiras. Atopou a maleta onde levaría as súas pertenzas entre mantas e mantóns de estopa, la e angora; blusas de seda en tons pasteis e colo con brocado; bolsos de coiro de res criada coa mesta herba eterna da Pampa; broches dourados con forma de coleópteros máxicos... O can Elvis e o seu consogro, Antón, taxista xubilado ao que sempre acompaña o fantasma da Vita, a súa muller, serán as únicas compañías na súa longa odisea cara ao Sur. Este é o relato da súa viaxe. En Os mortos que amei, Iria Collazo escribe unha road trip disparatada a través de estampas da vida e da morte dos seus avós, co humor e a tenrura como protagonistas, que contan con nostalxia unha historia de amor imposible, onde todo o que coincide coa realidade é inventado. | |