| 000 | 01872nam a2200301 i 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 997 | 0 | 0 | _e2 |
| 008 | 220905s2022 sp |||e |||| 00| 1|glg d | ||
| 017 | _aVG 309-2022 | ||
| 020 | _a9788412158083 | ||
| 080 | _a821.134.4-31"20" | ||
| 100 | 1 |
_aLamela, Brais _d(1994- ) _eaut _967838 |
|
| 245 | 1 | 0 |
_aNinguén queda _c/ Brais Lamela |
| 250 | _a2023 | ||
| 260 |
_aVigo _b: Euseino? Editores _c, 2022 |
||
| 300 |
_a182 páxinas _c; 18 cm |
||
| 490 | 1 |
_a(Rúa do Lagarto _v; 2) |
|
| 500 | _aPremio da Crítica 2023 | ||
| 520 | 3 | _aEntre o verán sufocante de Nova York e as montañas neboentas de Negueira de Muñiz, Ninguén queda segue os pasos dun mozo galego na metrópole norteamericana mentres rastrexa a historia dunha muller desaparecida nos asentamentos de colonización da Terra Chá levantados pola ditadura na década de 1960. Os pisos de estudantes no estranxeiro, as comunas que emerxen dos restos dos encoros e os personaxes ensimesmados que acumulan fragmentos de tempo esquecido conflúen nun relato sobre a existencia do fogar en circunstancias límite; un relato que traza o contorno do abandono e o desposuimento mais tamén o da supervivencia obstinada. Cunha linguaxe interrompida, que transita e hibrida as fórmulas do ensaio interpretativo e as estratexias da ficción, Brais Lamela escribe unha obra sobre o arraigamento e a intersección de mundos, unha arquitectura literaria sutil que atopa novas posibilidades de escritura e asume desvíos e fracasos, un artefacto impuro, crebadizo, conmovedor. | |
| 521 |
_aBAC _aFOP |
||
| 650 |
_aColonización _952511 |
||
| 650 |
_aFranquismo _930306 |
||
| 650 |
_aComuna _9125871 |
||
| 651 |
_aTerra Chá _9125872 |
||
| 651 |
_aNegueira de Muñiz _9125873 |
||
| 651 |
_aNova York _96973 |
||
| 856 | _uhttps://euseino.org/rua-do-lagarto-2/ninguen-queda/ | ||