As ondas aproximábanse cara a nós, lentas, elásticas, manexables. Sorteamos a primeira da serie, que fixo que as nosas táboas se puxese en vertical, e encaramos a segunda. Imos, Manu! Rémaa! Pensei que ía romper encima da miña cabeza. Arqueei as costas, remei tan forte como puiden, deixei caer o peso sobre as costelas e sentín que a onda me empuxaba, a táboa movíase. Agora! Levántate! Puxen os pés no centro e deixeime levar, e foi coma se o mar me collese da man. Incrible. Logrei sucar un par de ondas máis, deixando a escuma detrás de min e movéndome cara á parede de auga. A sensación de plenitude e de felicidade foi tan intensa que cheguei a comprender a paixón de Joel, de Colin e de todos os colgados que madrugaban para darse o primeiro baño da mañá.

1º-2º ESO

3º-4º ESO